ΣτΕ: Υπερισχύει το Ειδικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ έναντι προϋφιστάμενων περιφερειακών, χωροταξικών & πολεοδομικών σχεδίων

Mε απόφαση του ΣτΕ αναφορικά με τη νομιμότητα έκδοσης περιβαλλοντικής αδειοδότησης αιολικού πάρκου στην Τήνο, ξεκαθαρίζει μεταξύ άλλων πως:

“σε περίπτωση που προϋφιστάμενα του Ειδικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ περιφερειακά, χωροταξικά και πολεοδομικά σχέδια έρχονται σε αντίθεση προς το περιεχόμενο του Ειδικού Πλαισίου, υπερισχύουν οι κατευθύνσεις και ρυθμίσεις, οι οποίες εισάγονται με το τελευταίο, προς τις οποίες πρέπει να εναρμονιστούν τα εν λόγω σχέδια, τροποποιούμενα αναλόγως, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι το Ειδικό Πλαίσιο είναι μεταγενέστερο και αφορά ειδικώς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σε κάθε περίπτωση, παρέχεται η δυνατότητα χωροθέτησης έργων ΑΠΕ με άμεση εφαρμογή του ως άνω Ειδικού Πλαισίου και πριν την εναρμόνιση προς αυτό προϋφιστάμενων χωροταξικών και πολεοδομικών σχεδίων.”

Αναφορικά, με την περιβαλλοντική αδειοδότηση του συγκεκριμένου αιολικού στην Τήνο, το ΣτΕ επισημαίνει επιπλέον:

“Το Περιφερειακό Πλαίσιο Νοτίου Αιγαίου, που έχει εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του Ειδικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύπτει επαρκώς τις κατευθύνσεις του τελευταίου, εφόσον αρκείται σε γενικές αναφορές και πρόβλεψη στόχων για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, την οποία, άλλωστε, χαρακτηρίζει ως στόχο προτεραιότητας, χωρίς να θέτει συγκεκριμένα κριτήρια χωροθέτησης έργων παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Με αυτά τα δεδομένα, εν προκειμένω, τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις του άρθρου 9 παρ. 2 και 3 του ν. 3852/2010, με τη δεύτερη εκ των οποίων προστέθηκε παρ. 3 στο άρθρο 9 του ν. 2742/1999, και, περαιτέρω, οι διατάξεις του Ειδικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ που θέτουν κριτήρια χωροθέτησης λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, καθώς και του τοπίου, θεσπίζοντας ζώνες αποκλεισμού και κανόνες για την ένταξη των αιολικών πάρκων στο τοπίο.

Πρέπει δε ν’ απορριφθούν ως αβάσιμα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από τον αιτούντα Δήμο περί πλημμελούς και μη νόμιμης αιτιολογίας της προσβαλλομένης πράξης περιβαλλοντικής αδειοδότησης και τούτο ανεξαρτήτως του εάν, κατά την έννοια του άρθρου 17 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, θα απαιτείτο η αναφορά του Περιφερειακού Πλαισίου στο προοίμιο της πράξης αυτής. Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, δεν προβάλλεται συγκεκριμένα, ούτε προκύπτει ασυμβατότητα του επίδικου έργου προς το Περιφερειακό Πλαίσιο Νοτίου Αιγαίου για λόγους που αφορούν στα στοιχεία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της θέσης εγκατάστασης του επίδικου αιολικού πάρκου, η οποία δεν εντάσσεται σε περιοχή Natura, ούτε προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι, εμπίπτει σε ιδιαίτερο προστατευτικό καθεστώς. Αντιθέτως, με την προσβαλλόμενη πράξη υλοποιείται, κατ’ αρχήν, κατεύθυνση του εν λόγω πλαισίου για την αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού των νησιών και συγκεκριμένα της Τήνου. Ως εκ τούτου, ο εξεταζόμενος λόγος με τους επιμέρους ισχυρισμούς του πρέπει ν’ απορριφθεί.

Ο λόγος ακυρώσεως, κατά το σκέλος που αφορά την έλλειψη αιτιολογίας ως προς την τήρηση από την προσβαλλόμενη πράξη των ρυθμίσεων που προβλέπονται στον Κώδικα Διαχείρισης για τη σύνδεση σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι απορριπτέος προεχόντως ως αόριστος, διότι δεν εξειδικεύεται ποιά διάταξη σχετικά με τη σύνδεση με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας δεν ελήφθη εν προκειμένω υπόψη. Αλλά και υπό την εκδοχή ότι, κατά την έννοια των ισχυρισμών του αιτούντος, καμία διάταξη των Κωδίκων Διαχείρισης δεν ελήφθη υπόψη, ο λόγος είναι απορριπτέος, διότι στο προοίμιο της προσβαλλομένης πράξης μνημονεύεται ο ν. 4001/2011 και απόφαση του ΑΔΜΗΕ περί επικαιροποίησης της οριστικής προσφοράς σύνδεσης για το επίδικο αιολικό πάρκο, αναφέρεται δε στην προσβαλλόμενη πράξη ότι “ο κάτοχος της παρούσας οφείλει να κινήσει χωρίς καθυστέρηση τη διαδικασία σύναψης της σύμβασης σύνδεση του σταθμού.

Για την έκδοση άδειας εγκατάστασης για έργο ΑΠΕ, πρέπει, μεταξύ άλλων, να υποβληθεί δικαιολογητικό εγγραφο, από το οποίο να προκύπτει ότι ο αιτών έχει δικαίωμα νόμιμης χρήσης επί της εκτάσεως εγκατάστασης του κυρίως και των συνοδών έργων ή του έχει επιτραπεί η σχετική χρήση σύμφωνα με τις διατάξεις για τη δασική ή άλλη νομοθεσία, ανάλογα με το χαρακτήρα και τη θέση της έκτασης σε δάσος ή αιγιαλό κλπ. Ειδικότερα, σε περίπτωση που πρόκειται για έκταση που εμπίπτει στη δασική νομοθεσία, την οποία διαχειρίζεται ως δημόσια η δασική αρχή, δεν χρειάζεται, να υποβληθεί νόμιμο αποδεικτικό στοιχείο αποκλειστικής χρήσης του γηπέδου, αλλά αρκεί η υποβολή απόφασης έγκρισης επέμβασης της αρμόδιας δασικής υπηρεσίας, με την οποία επιτρέπεται η εκτέλεση του έργου, ήδη δε η έκδοση απόφασης περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης, που περιλαμβάνει την απαιτούμενη άδεια επέμβασης.

Εξάλλου, δεν καθίσταται παράνομη η άδεια που εκδίδεται βάσει των προβλεπόμενων στο νόμο δικαιολογητικών από μόνο το γεγονός ότι τρίτος προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επί του συνόλου ή επί τμήματος της εκτάσεως εγκατάστασης, ιδίως όταν για την έκταση αυτή έχει ήδη εκδώσει πράξη χαρακτηρισμού η αρμόδια δασική αρχή, από την οποία προκύπτει ότι εμπίπτει στη δασική νομοθεσία.

Δεν τίθεται ζήτημα παρανομίας της πράξης, με την οποία τροποποιήθηκε το έτος 2016 η άδεια εγκατάστασης του επίδικου εργου, όπως ήδη τροποποιήθηκε μεταγενέστερα το έτος 2018, λόγω μη υποβολής νόμιμων δικαιολογητικών ως προς τη χρήση του γηπέδου όπου πρόκειται να εκτελεσθεί το συνοδό έργο οδοποιίας και πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως.

Εξάλλου, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της τεχνικής έκθεσης μελέτης, που συνοδεύει την αρχική ΑΕΠΟ του επίδικου εργου και από τη βεβαίωση του τέως Δήμου Εξωμβούργου, που προσκομίσθηκαν από την παρεμβαίνουσα, η επίδικη οδός πρόσβασης υπήρχε πολύ πριν την έκδοση των προσβαλλομένων πράξεων, ενώ η νομιμότητα της διάνοιξής της κατά το χρόνο εκείνο, δεν μπορεί ν’ αποτελέσει αντικείμενο της παρούσας δίκης.”

Πηγή: www.b2green.gr